Yazar: Fatmanur Bilgebey

İşçi sınıfının kurtuluşu kendi eseri olacaktır. İşçi sınıfının kurtuluş savaşımı, sınıf ayrıcalıklarını ve tekelleri yaratmak için değil, eşit hak ve ödevler için, her türden sınıf egemenliğini ortadan kaldırmak içindir. Bütün biçimiyle köleliğin, toplumsal sefaletin, zihinsel çöküş ve siyasal bağımlılığın temelinde, çalışan insanın iş araçlarını (yani tüm yaşam kaynaklarını) tekelinde bulunduranların ekonomik boyunduruğu altına sokulması yatar. Bu nedenle, işçi sınıfının ekonomik kurtuluşu, her siyasal hareketin bir araç olarak tabi olması gereken büyük hedeftir. Bugüne dek bu büyük hedefe yönelen tüm çabalar, her ülkede emeğin çeşitli kesimleri arasındaki dayanışma eksikliği, çeşitli ülke işçi sınıfları arasındaki kardeşçe bağın yokluğu nedeniyle başarısızlığa uğramıştır. Yerel ya da ulusal değil, modern toplumun var olduğu bütün ülkeleri kucaklayan toplumsal bir sorun olan emeğin kurtuluşunun gerçekleşmesi, sonuç olarak en ileri ülkelerin pratik, teorik iş birliğine bağlıdır. Avrupa’nın en sanayileşmiş ülkelerinde işçi sınıfının bugün canlanmakta oluşu hem yeni umutlar doğurmakta, hem de eski hatalara düşülmesine karşı ciddi bir uyarıda bulunma, hâlâ birbirinden kopuk olan hareketleri birliğe çağırmaktadır.” İsçi sınıfının ilk uluslararası örgütü olan Birinci Enternasyonal’in tüzüğünde bu ibareler mevcuttu. 28 Eylül 1864 yılında kurulan Birinci Enternasyonal bir siyasal akım olarak komünizmin diğer siyasal akımlardan temel ayırt edici özelliklerini somutlayan nitelikteydi. Komünistler işçi sınıfının bir kesimini değil tamamının tarihsel ve siyasal çıkarlarını savunmaktadır. Komünistler yerel ya da ulusal ölçekli bir mücadele değil enternasyonal ölçekli bir mücadele vermekle birlikte, sınıfsız, sömürüsüz, hudutsuz, devletsiz, patronsuz bir dünya için kavga verirler. Bu...