Yazar: GMI

Peki neden genel grev sloganını yüksek sesle ifade etmekten korkuyor ve sadece grevden bahsediyor? Kiminle saklambaç oynuyor? Proletaryayla değil mi? (Troçki, “Bir defa daha, Fransa nereye gidiyor?”, Halk Cephesine Karşı, GMI, s. 23) Emekliliğe karşı reformun geri çekilmesi için 7 mart tarihindeki gösteriler kitlesel bir hale bürünmüştür. 3 milyona yakın emekçi tüm Fransa’da gösterilere iştirak etmiştir. Fakat hükumet bir karış bile geri adım atmamıştır çünkü birbiri ardına gelen eylem günleri onu hiçbir şekilde tehdit etmemektedir. 6. eylem gününün akşamı, sendikalar birliği buna rağmen… 2 ilave eylem günü kararı almıştır, 11 ve 15 mart tarihlerinde. Aynı zamanda diğer seferberlikleri de destekleme kararı almıştır, 8 mart kadın hakları gününden sonra gençlik teşkilatlarının 9 mart gününde tertip ettikleri üniversite ve lise öğrencilerinin seferberlik gününü. Hükumet bundan hiç korkmamaktadır! Kanun projesi yoluna rahat bir şekilde devam etmektedir ve parlamento alanında öyle veya böyle, ki buna [hükumetin tartışmaları sonlandırıp oylamaya geçmeyi zorlamasına izin veren bir madde, ret halinde hükumet düşer] 49.3 maddesi de dahildir, en geç 26 mart tarihinde kabul edileceği şüphe götürmemektedir. Hükumeti yenip metnin geri çekilmesini söküp alabilecek yegane şey genel grevdir. Sendika aygıtları da tam da bunu istememektedirler. Enternasyonalist Marksist Grup’un mücadelesi bu istikamettedir. Bu mücadelede çok yalnızdır. Tabii ki sayıca çok daha büyük “Troçkist” teşkilatlar mevcuttur (LO, 2 NPA, 2 POI, RP, Révolution). Fakat hiçbiri derhal genel grev için mücadele etmemektedir, hiçbiri sendikal bürokrasilere karşı çıkmaya cesaret edememektedir çünkü hepsi...

7 mart tarihindeki grevler ile gösteriler (toplam 3 milyon kişi) bir defa daha işçi sınıfının Macron’un emekliliğe karşı kanun tasarısını kitlesel bir biçimde reddettiğini göstermişlerdir. Fakat hükumet bir karış bile geri adım atmamıştır. Parlamentonun metni hakkında görüşmesinin sona ermesini, (black blocs olarak bilinen) serserilerin ahmakça yakıp yıkmalarının en safları korkutmasını ve hareketin genel grev olmadığından kuvvetsiz kalmasını beklemektedir. Grevler mi, Esas Grev mi? Macron ve Borne [Başbakan] rahattır: 6. eylem gününün akşamı, “sendikalar birliğinin” şefleri aynı şekilde devam kararı almışlardır. 11 mart cumartesi 7. bir eylem günü tertip etmişlerdir ki greve mani olabilsinler. Ve bunu da 15 mart çarşamba yeni bir “grevler” (çoğul olarak) günü takip etmiştir, milletvekillerinin senatörlerle bir araya gelecekleri gün. CGT, SUD, FO sorumluları tarafından bazı yerlerde “tekrar edilebilir grevler” çağrıları, hükumeti yine korkutmamaktadır. Konfederal şefler bir manada haydi eyleme ama tek başınıza demektedirler! İşçi sınıfı toplumda ekseriyette olmasına rağmen, emekçilerin ekseriyetinin emekliliğe karşı yeni saldırıya karşı çıkmasına rağmen, bürokratlar bilinçli bir şekilde dağıtmakta ve bölmektedirler. Bunda siyasi muavinlerinin PCF, LFI, PS, LO, iki NPA, iki POI, RP, UCL, PRCF ve PCRF…) yardımını da almaktadırlar çünkü bunlar “grevleri” desteklemektedirler, metnin geri çekilmesine ve Macron’un mağlubiyetine dek tam grevi yani genel grevi değil. Konfederal yöneticilerin tertip ettikleri birbirini takip eden eylem günleriyle birkaç federal yöneticinin karar verdiği tekrar edebilir grevler aynı madalyonun iki yüzüdür, tüm işçi sınıfının hükumete karşı merkezileştirilmiş mücadelesini reddin iki yüzüdür. Élysée sarayına gidip...