Yazar: Hevi Güneş

Geçmişte yaşadığımız deneyimlerimizden de çıkardığımız notlar neticesinde biliyoruz ki bu ülkede devlet eliyle gerçekleştirilen provokatif bir saldırı varsa, bunun ardından mutlaka yeni bir milliyetçilik ajitasyonu eşliğinde yapılacak bir işgal saldırısı vardır. Buna bir çok kez kılıf uyduran devlet, bugün de kendi eliyle gerçekleştirdiği ve bir çok noktada elinde patladığı taksim saldırısının ardından özgürleştirilmiş Kürdistan topraklarına saldırmak için yeni bir kılıf buldu. Bunun ilk hamlesini 20 Kasım pazar gecesi Kobani’ye yapılan hava saldırısından gördük. Kürt halkının özgürlük mücadelesini sınır ötesi terör operasyonu olarak gören, kürt halkının özgürce yaşadığı toprakları ele geçirerek orada da kendi burjuva hukukunu işletebileceği, halkı kendi tahakkümüne alabileceği bir alan olarak görem devletin farklı bir şey yapmasını da beklemiyorduk. Taksim saldırısının ardından hem Kürdistan’a, hem Yunanistan’a hem de ABD’ye mesaj vermeye çalışan Soylu, kolay lokma olarak gördüğü ve kendisine popülerlik devşirdiği alana: Kürdistan topraklarına yönelerek çoklu saldırı hamlelerinin ilkini yapmış oldu. Bu noktada devletin alışagelmiş savaş politikalarını tartışmaktan çok, devrimcilerin Kürdistan’ın özgürleşme mücadelesini sahiplenme ya da sahiplenmeme tutumunu tartışmak bizleri olduğumuz noktadan daha ileri bir noktaya: Kürdistan’ın özgürleşme mücadelesinde özneleşmeye götürecektir. Bugün devletin icazet sınırlarını aşamayan, yine aynı şekilde devletin çizdiği “ meşruluk” sınırlarından çıkamayanlar kimler için makul veya meşrudur? Ezen ulus şovenizminin yarattığı milliyetçilik ve ırkçılıktan beslenen halk kesimlerine hitap etmek, ülkenin çoğunluğu bu alandan besleniyor diye bu düzlemde meşruluk sağlamak devrimcilik midir? Elbette hayır. Bizler bu süreçleri gerçekten birleşik mücadeleyle ve gerçekten devrimci yöntemlerle atlatmayı...