Yazar: Admin 3

1 Mayıs ve Enternasyonal – Lev Troçki İkinci Enternasyonal döneminde tüm işçi hareketinin niteliği 1 Mayıs bayramının tarihinde ve kaderinde yansımasını bulmuştur. 1 Mayıs, 1889 yılında Paris’te düzenlenen Sosyalist Enternasyonal Kongresi tarafından bayram olarak kabul edildi. 1 Mayıs’ın bayram ilan edilmesinin amacı, o gün tüm ülkelerde işçilerin aynı anda yaptıkları gösterilerle, proletaryayı devrimci eylem hedefini önüne koymuş, dünya çapında tek bir merkeze ve siyasi yönelime sahip olan enternasyonal bir örgüt içinde bir araya getirecek zemini hazırlamaktı. Paris Kongresi bahsi geçen bu kararı alarak, Enternasyonal Komünistler Birliği ve Birinci Enternasyonal’in izinden gitmiş oluyordu. İkinci Enternasyonal’in ise bu iki örgütü örnek alamayacağı daha baştan belliydi. Birinci Enternasyonal’in ardından geçen 14 yılda proletaryanın sınıf örgütleri her ülkede büyümüştü, fakat bu örgütler faaliyetlerini bulundukları ülkelerin sınırları dâhilinde birbirlerinden oldukça bağımsız bir şekilde yürütüyorlardı ve demokratik merkeziyetçilik ilkeleri temelinde enternasyonal bir birlikteliğe uyumlu değillerdi. 1 Mayıs kutlamaları bu örgütleri böyle bir birlikteliğe hazırlayacaktı. Bu nedenle slogan olarak, üretici güçlerin gelişimi tarafından belirlenen ve tüm ülkelerde işçi sınıfının geniş kesimleri arasında popüler olan sekiz saatlik işgünü talebi benimsendi. 1 Mayıs bayramına atfedilen esas görev, ekonomik bir kategori olarak işçi sınıfını kelimenin sosyolojik anlamında işçi sınıfına dönüştürme, yani tüm çıkarlarının bilincinde olan ve proletarya diktatörlüğü ve sosyalist devrim için çabalayan bir sınıf yaratma sürecini kolaylaştırmaktı. Bu bakış açısına göre, 1 Mayıs’ta en uygun eylem tarzı sosyalist devrimi destekleyen gösteriler yapmaktı. Nitekim kongredeki devrimci unsurlar istediklerini elde...

Cezayir ve Sudan’daki kitleler, ayrıcalıklı burjuvazilerin zalim rejimlerine karşı başkaldırmaktadır, bir durumda FLN ve ordunun rejimine, diğer durumda ise islamcılığın ve siyasi polisin rejimine. Bazı işçi militanları, 1994 senesinden beri zenci burjuvazinin partisi ANC ile Güney Afrika kapitalizminin yönetimine katılan COASTU konfederasyonunun yöneticileri ve “komünist” parti ile bağlarını koparmış ve sosyal ihtilale sahip çıkan bir parti kurmuşlardır. Faciaya koşan kapitalist dünyada bunlar işçi sınıfının kendisini müdafa edebileceğinin ve insanlığı kurtarabileceğinin işaretleridir. Emperyalist Güçler Dünyaya Hakim Olabilmek İçin Birbiriyle Rekabet Hâlindedir! Dünyanın ikinci ekonomik gücü olan Çin, ihracatın büyüklüğü, büyük firmaların oluşması( mesela bir dünya meselesi hâline gelmiş iletişimin 5. nesle geçmesine en hazırlıklı olan Huawei gibi) yabancı firma ve verimli toprakları satın alması, zorda olan devletlere açtığı krediler ile önemli bir emperyalist güç hâline gelmiştir. Dünya uzun zamandan beri paylaşılmış olduğundan, Çin’in alacağı yer sadece( ABD, Almanya, Japonya, Fransa, Büyük Britanya, Kanada) gibi eski emperyalist güçlerin zararına alınabilecektir. Satın aldığı malzemeleri ile kendi satış yerlerini garantiye almak ve kendi çok uluslu firmaların menfaatlerini korumak için Çin devleti, rakipleri gibi ordusunu güçlendirmekte ve yabancı üstler kurmaktadır. Çin, Amerikan emperyalizminin tehtid ettiği herkesle yakınlaşmaya çalışmakta kendisini serbest ticaretin en büyük savunucusu olarak göstermekte ancak sabırlı metodik bir şekilde “yeni ipek yolları” etrafında kendi emperyalist siyasetini kurmaktadır. Baskın emperyalizmin, hem en tehtid edici rakibi olan Çin’e karşı, hemde diğer tüm rakiplerine karşı kendi pozisyonlarının zayıflatılmasını tepkisizce daha fazla kabul edemezdi. Baskın emperyalizmin...