Yazar: admin3 admin3

Giriş Milliyetçiliğin sol saflarda yer bulması; yurtseverlik kavramı üzerinden olmuştur. Temeli sosyal sovenizme dayanan; sosyal yurtseverlik hastalığı bir asırdan fazla bir süredir sosyalist saflarda kendisini varetmektedir. Özellikle Türkiye solunda yurtseverlik hastalığı çok köklü bir geçmişe sahiptir, bu günde çok derin etkileri görülmektedir. Sosyalist olmanın, antiemperyalist olmanın hatta enternasyonalist olmanında biricik koşulunun yurtsever olmak olduğu, Türkiye solunda yıllardır savunuldu, hâla da savunulmaya devam etmektedir. Stalinciliğin ve türevlerinin ulusal kalkınmacılığa, üçüncü dünyacılığa indirgendiği sosyalizm anlayışıyla, Kemalizmin muasır medeniyetler seviyesine ulaşma hedefi doğrultusundaki ulusal kalkınmacı hamlelerin sentezleyerek; Türk tipi milli sosyalizm anlayışı tasavvur edilmiştir. Ülke değerleri, yurtsevgisi, ulusal çıkarlar gibi aforizmalar; Türkiye sosyalist hareketinde geniş yer edinmiştir. Yurtseverlik kavramı kapitalizmin tarihiyle neredeyse yaşıttır. Özü itibarıyla bu kavram burjuva kavramdır. Somut bir anlam kazanması ulus devletlerin kurulmasıyla mümkün olmuştur. Tanım olarak yurt kavramı; bir ulusun bir arada yaşadığı, sınırları çizilmiş toprak parçasıdır. Yurtseverlik tanımı ise; bu toprak parçasını canından çok sevmek, toprak parçasının bekası için dışarıdan gelebilecek tehlikelere karşı korumak ve savaşmaktır. Kapitalizm doğuşundan, dünyadaki hegomonyasını kurma sürecinde, kapitalist ekonominin gelişimi açısından ulus-devletlere ihtiyaç duymuştur. Bu amaç doğrultusunda; Fransız devriminden sonra milliyetçilik fikri tüm dünyada yüksek etkilere sahip oldu. Uluslararsı arenada milliyetçilik fikri o kadar köklü bir etki yarattı ki; emperyalizm çağındada sömürge ülkeler, emperyalist ülkelere karşı kendi ulus devletlerini kurmak için savaşlar verdi. Bir yandan kapitalizm; uluslarası arenada sermayenin dolaşımının giderek şıkışması, bunun zorunlu ihtiyacının dışa vurumu olarak; sermayenin önündeki ulusal engelleri...

Vardık Varız Var olacağız! Karşı-devrimi silahsızlandırın! Proleteryayı silahlandırın! Devrimin sadık bütün birliklerini tahkim edin! …Kahrolsun Ebert-Scheidemann 6 Ocak 1919 pazartesi sabahı Alman proleteryası yarım milyon civarında bir kitle oluşturarak meydanlara çıktı.Kiel bahriyelilerinin izinden giden kamyonlar dolusu asker kendi silahlarını da getirmiş olan işçilere katıldı.6 Ocak 1919’da Berlin’de olan şey tarihteki en büyük kitlesel proleter eylemdi.( 5 Ocak gecesi devrimci işyeri temsilcileri komitesi genel grev çağrısı yapmıştı ) ” Biz siyasal iktidarı yukarıdan değil,aşağıdan konseyler ve kitle grevleriyle fethederiz.Sosyalist bir devrimin kapitalist hükümetin devrilerek yerine farklı bir hükümetin getirilmesiyle …olabileceği yanılsamasına kapılmamalıyız.” diyordu Rosa Luxemburg. Genç bir Spartakist kürsüden ” Kapitalizmi devirme süreci – bir ayaklanmaya önderlik eden bir azınlığın – tek seferlik bir operasyonu değil,süreklilik arz eden bir süreçtir.” diye haykırıyordu.Ancak karşı-devrim,elde silah hazır bekliyordu : SPD liderliğindeki ” sosyalist ” hükümetin başındaki Ebert ve onun savaş bakanı Noske, Berlin’e 30 km. kadar uzakta bir garnizon kasabası olan Zossen’de tam teçhizatlı tüfeklerini,makinelilerini ve ağır silahlarını kuşanmış Freikorps’u teftiş etmekteydiler.Sosyal – demokrat bakan bu birliklerin kurulmasına Almanya’da bir işçi ayaklanması tehdidini geri püskürtmek bizzat öncülük etmişti ve kendisi 6 Ocak’ta tarihe şöyle bir not düşecekti : ” Birinin elini kana bulaması gerekiyor- ben bu sorumluluktan kaçmayacağım.” / Kışlık sarayların merdivenlerini çıkacaktık daha ve reichtag ‘ ın duvarlarını yıkacaktık / Berlin’de burkuldu serüvenim / çünkü benim düşlerim benim çeyrek asırlık düşlerim yüzyılın başında eyleminizdi sizin / şimdi kalbimizin yarısı 15 Mayıs...